Weer heb ik Irene op een leugen betrapt. Ze heeft Cyrilla verteld over het verhoor op het politiebureau in Eindhoven in 1945. Destijds woonde ze bij het gezin van Joke en haar grote liefde Jan en ze werd mogelijk verraden door iemand uit de buurt. Ze zat in cel 11 en werd langere tijd verhoord. Of ‘langere tijd’ uren of dagen betekende, dat vertelde ze nooit. ‘Dat politieverhoor,’ zei Cyrilla tegen haar, ‘misschien bestaat daar nog een verslag van. Dat zou toch interessant zijn om terug te vinden?’ Nee, dat verslag bestond niet meer, antwoordde Irene. ‘Het politiebureau is afgebrand.’ Niet waar. Het politiebureau aan de Grote Berg, het enige bureau waar ze kan hebben gezeten, is nooit in de as gelegd. Ze hadden daar wel een cel 11. Dat verslag, als het nog bestaat, mocht natuurlijk nooit gevonden worden. Te veel informatie die nooit meer aan het licht mocht komen.
De Gelderlander schrijft over een ‘meeslepende en onwaarschijnlijke zoektocht’. Na het overlijden van haar moeder in 2015 ging Cyrilla van der Donk (1961) samen met