Cyrilla’s Eerste Heilige Communie

Cyrilla over haar Eerste Heilige Communie:

‘Ik had er zo enorm naar uitgekeken,’ zegt Cyrilla. ‘Ik droomde er al weken van. En ik was zo’n práchtig communicantje. In het wit natuurlijk, ook ik. Mijn moeder kon verschrikkelijk goed naaien en ik had misschien wel het allermooiste communiejurkje van alle meisjes. Maar het kon nog wel frisjes zijn op een zondagochtend in mei, bedacht ze, ik zou kou kunnen vatten, en daarom naaide ze ook nog een wit bolerootje van teddystof voor eroverheen. Nee, nog steeds niet warm genoeg, ik moest ook mijn jas aan, mijn donkergroene jas, hoe heftig ik ook protesteerde, en ik moest ook nog een sjaaltje om. Dat vond ik zó erg. Wat voelde ik me miserabel. Kijk dan naar mijn pruillipje, ik kan mijn tranen amper bedwingen. Juist dit had het hoogtepunt moeten zijn, de tocht van school naar de kerk door die haag van mensen. Kijk mij dan toch, het donkergroene schaap. Misschien wel het mooiste communiejurkje van alle meisjes en niemand die het ziet.’