Moeder en dochter

Irene overleed in 2015, op 87-jarige leeftijd. De laatste maanden van haar leven woonde ze bij Cyrilla in de achtertuin, in een zorgwoning die zij over het dak van haar huis had laten tillen.

‘Ik heb altijd een hele hechte band met mijn moeder gehad,’ vertelde Cyrilla. ‘Ze deelde alles met mij: wat ze de hele dag had gedaan en wat ze morgen ging doen, alle kwaaltjes, elk bezoekje aan de huisarts, gedoe met tante Corrie, alles over de hond, elke aankoop en elke tegenslag van huishoudelijke aard. Ze kopieerde voor mij alle brieven die ze verzond, ze bewaarde stapels krantenknipsels voor me en ook haar vele aantekeningen bij het nieuws – dat moest allemaal gedeeld en besproken worden. Maar wat ze bijvoorbeeld nooit met mij heeft gedeeld, ook niet toen ze in haar huisje bij mij in de tuin woonde, is wat haar naam was voordat ze zich Booveri ging noemen, waar ze was opgegroeid en wat de achternamen waren van die mensen die haar van haar echte ouders hadden gestolen. Regine en Jakob, dat waren hun voornamen, maar hun achternamen gaf ze nooit prijs. Ze vertelde mij altijd prachtige verhalen over haar kindertijd, maar dat waren allemaal net sprookjes. Zoals het verhaal over het varkentje Asse, dat ga ik je nog een keertje vertellen. Nooit plaatsnamen of achternamen, geen datums, alleen maar losse anekdotes waar ik nooit een chronologisch verhaal van heb kunnen maken.’